Bij Cloud Atlas van Tom Tykwer
Pro
Eenzame nacht waarin zuigelingen huilen
en ezelsveulens balken. De wind bijt in ’t bot.
Een wind als deze is gevuld met stemmen.
’t Is het gehuil van voorouders. Ze ratelen
hun verhalen, al hun stemmen gebundeld
in een grote stem. Maar één stem is anders.
Eén stem is aan het fluisteren. Wijkt af. Is
aan het spioneren vanuit het duister. Beslist.
Mono
‘Dit strand was vroeger van kannibalen.
De sterken schrokten de zwakken op.
Maar de tanden spuugden ze uit.
Zoals u of ik een kersenpit zou uitspuwen.’
Dia
‘Uw versie van de waarheid
is het enige wat telt.’
‘De waarheid is enkelvoud.
Versies daarvan zijn onwaarheden.’
Epi
Laat je hart gidsen. Gebeden snakken naar
je ziel. Spijker dat vast in je herinnering.
Je kunt kiezen: je kunt blijven of meegaan.
Kennis is een spiegel. Hij bespringt en
vervloekt je dromen. Je moet doen wat het
ook is dat je niet mag nalaten te doen. Als
je valt zal ik je vangen maar de doden blijven
nooit dood. Ze houden nimmer op met ratelen.