Bij Badlands van Terrence Malick
Ik:
“Wat een mooie plek.”
Hij:
“Ja, dat komt door de boom.”
Ik:
“En de bloemen….Laten we ze niet plukken. Ze zijn zo mooi.”
(later)
Ik:
“We verstopten ons bij een rivier tussen populieren.
Het regende en we maakten een boomhut
met muren van tamarisk en een vloer van wilgenhout.
We konden alle planten gebruiken.
Onder de grond wilden we tunnels maken,
en elke morgen bedachten we een nieuw wachtwoord voor die dag.
Meestal lagen we naar de hemel te staren.
Soms lagen we in een marmeren gang.
Dan praatten we zacht en hoorden we elk geluid.
Hij leerde me hoe je een geweer moet gebruiken
en uit elkaar halen.
Voor als ik alleen verder moest.
Zelfs de duivel kon ik doodschieten, zei hij.”